Active Society

Κείμενο που δημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο της Ρόδου. . Οι εργαζόμενοι με εξαρτημένη σχέση εργασίας βιώνουν καθημερινά την προσπάθεια της εργοδοσίας μου να συμπιέσει τα διαφόρων ειδών κόστη της επιχείρησης ώστε να αυξήσει τα περιθώρια κέρδους (ή έστω να περιορίσει τις ζημίες) της. Ανάλογες προσπάθειες εφαρμόζουν όλες οι επιχειρήσεις που λειτουργούν σε ένα πλαίσιο "ελεύθερης αγοράς" που μπορεί να ειπωθεί πιο ωμά και "ανταγωνιστικός καπιταλισμός". Μέχρι εδώ καλά αφού η αρχή του περιορισμού του κόστους σε συνάρτηση με την μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας και τον καθορισμό της καλύτερης τιμής πώλησης του προϊόντος ή της υπηρεσίας, είναι και η πεμπτουσία της έννοιας της επιχειρηματικότητας η οποία ενέχει πάντα το ρίσκο του κεφαλαίου για τον επιχειρηματία. Υπάρχει όμως και ένα μεγάλο "αλλά" στην ιστορία. Το "αλλά" έγγυται στο γεγονός ότι αν και στην παράμετρο της μεγιστοποίησης της παραγωγικότητας με τα κατάλληλα μέσα και μεθόδους ενδεχομένως δεν τίθεν

Έχω ξαναγράψει για την απίστευτη αυτή χώρα που λέγεται Κίνα. Όχι ότι μπορεί κανείς να ισοπεδώσει και να διαγράψει την πολιτιστική προσφορά αυτής της χώρας στον παγκόσμιο πολιτισμό αλλά η σύγχρονη ιστορία της Κίνας, όσο αξιοθαύμαστη και αν είναι μέσα από το πρίσμα της οικονομίας και της πολιτικής, άλλο τόσο αποτρόπαια και κατακριτέα είναι σε μία σειρά από θέματα που έχουν να κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες, την ποιότητα ζωής, την προστασία του περιβάλλοντος και των ανθρώπινων αξιών. Το "οικονομικό θαύμα" της Κίνας (που αντιγράφεται κατά γράμμα και από την Ινδία, την τελευταία 15 ετία ) έχει ποτιστεί με το αίμα, τον ιδρώτα, την αγωνία και την ίδια την ζωή (βιολογική ή κοινωνική) εκατομμυρίων Κινέζων κάθε εθνότητας και ηλικίας, άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά. Στον ντροπιαστικό αυτό κατάλογο ήρθε να προστεθεί εδώ και μερικά χρόνια η αποκάλυψη των μεθόδων μεταχείρισης των ζώων στις φάρμες εκτροφής, τα οποία προορίζονται για κ

Προβλήματα! Πολλά προβλήματα! Ζωή γεμάτη άγχος, ζόρια κάθε λογής και υποχρεώσεις που σε γονατίζουν και σε κάνουν να ξεσπάς. Να λες "δεν μπορώ, πια, δεν μπορώ"! Αλήθεια ή μήπως υπερβολική αντίδραση; Για καθένα από εμάς, το επίπεδο της δυσκολίας μιας κατάστασης είναι συνδεδεμένο με την ζωή που διάγει κανείς. Θέλω να πώ ότι ο κάθε άνθρωπος ορίζει το τι είναι "πρόβλημα" ανάλογα με αυτό που θεωρεί "φυσιολογική" ή "αποδεκτή κατάσταση". Ένας τραπεζίτης λοιπόν ή ένας διευθύνων σύμβουλος μίας πολυεθνικής θεωρεί ως πρόβλημα την οικονομική ύφεση και την πτώση των κερδών ενώ ένας άστεγος της πλατείας Συντάγματος θεωρεί ως πρόβλημα το πιασμένο για την νύχτα παγκάκι του. Αν ο εν λόγω άστεγος βρεί μία απάνεμη γωνιά να κοιμηθεί και δει το πρωί τον ήλιο να ανατέλλει θα θεωρήσει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα στην ζωή του. Απεναντίας, ένας πελάτης ενός ξενοδοχείου που κοιμάται στα πούπουλα ίσως χαλάσει την μέρα του διότι ο καπουτσίνος του πρωινού ήταν Lavazza και όχ