Active Society

Διαβάζοντας μία μικρή αναφορά που έκανε το ένθετο του "Βήματος της Κυριακής" "ΒήμαScience"(05/07/09) πρόσφατα και αφορούσε στην απάντηση στις θεωρίες συνομοσίας ότι δήθεν ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάσει στο φεγγάρι αλλά και με αφορμή την συμπλήρωση 40 χρόνων από την ιστορική (όπως και νά 'χει) μέρα της 20ης Ιουλίου του 1969, μου κεντρίστηκε το ενδιαφέρον για ένα τόσο κοινωνικό όσο και επιστημονικό ζήτημα το οποίο λόγω της φύσης του αποτελεί και προσωπικό θέμα καθώς όλοι μας λίγο ή πολύ ως παιδιά σκεφτήκαμε ένα ταξίδι στο φεγγάρι. Έκανα λοιπόν μία αναζήτηση στοιχείων και απόψεων για το θέμα και τα παραθέτω. Ή άποψη που διαμόρφωσα (χωρίς να είμαι σε θέση να είμαι 100% σίγουρος) είναι ότι πράγματι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο ψέμα. Ένα παγκόσμιο παραμύθι που κρατάει 40 χρόνια τώρα. Το βρίσκω το ίδιο εξωφρενικό αλλά και αξιοθαύμαστο, καθώς είναι τόσο καλά σκηνοθετημένο και έτυχε τόσο επιδέξιας υποστήριξης που ούτε οι Σοβιετικοί ηγέτες της εποχής που φέρονται να

Ο Kevin Carter γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1960 στο Parkmore, ένα μικρό προάστιο του Johannesburg. 34 χρόνια μετά, στις 27 Ιουλίου 1994, άφησε την τελευταία του πνοή, αυτοκτονώντας με μονοξείδιο του άνθρακα στο πίσω μέρος του πατρικού σπιτιού του. Δίπλα του, ένα σύντομο σημείωμα, εξηγούσε τους λόγους που τον οδήγησαν σ’ αυτήν την πράξη. Αρκετά νωρίς, στα 23 του χρόνια ο Carter ξεκίνησε να φωτογραφίζει για τις αθλητικές σελίδες της τοπικής Sunday Express. Λίγο αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν κάλυπτε για το περιοδικό Star τον ξεσηκωμό στην Αφρική, είδε την καριέρα του να απογειώνεται και τις φωτογραφίες του να φιγουράρουν στο εξώφυλλο του Time. Δουλεύοντας ως “κυνηγός” φωτογραφίας για το Reuters και την Sygma Photo NY και έχοντας τη θέση διευθυντή φωτογραφίας στην Mail&Gaurdian, ο Kevin αφιέρωσε την καριέρα του καλύπτοντας τις τρέχουσες διενέξεις στη Νότια Αφρική. Η φωτογραφική αποτύπωση του apartheid τού έδωσε μεγάλη δημοσιότητα. Οι δουλειές του άρχισαν να ταξ

Έχοντας λάβει πρόσφατα μία επιστολή από το Δίκτυο για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Σωματικής Βίας στα Παιδιά και έχοντας προσωπικά βιώματα από σωματική βία στα παιδικά χρόνια αλλά και έχοντας με την σειρά μου κάνει τα δικά μου λάθη ώς γονιός, τολμώ να πώ ότι πλέον έχω καταλήξει ότι η σωματική βία δεν συμβάλει στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης αλλά και την αυτοτελή και ισχυρή προσωπικότητα του παιδιού. Με το ξύλο ή την απειλή έστω, το παιδί μπαίνει σε κάποια καλούπια μεν αλλά χωρίς αυτά να έχουν περάσει από την διαδικασία της κρίσης και αποδοχής. Είναι μία μορφή ανοχής και όχι συμφωνίας σε μία υπόδειξη που ίσως αργότερα προξενήσει έναν χαρακτήρα φοβικό και άτολμο, ίσως και αδικαιολόγητα βίαιο, ώς αντίδραση σε αποθημένα συναισθήματα. Έχοντας μάθει το παιδί από μικρό να φοβάται και να υπακούει μπροστά στην απειλή της βίαιης τιμωρίας από έναν ισχυρότερο, δύσκολα θα γίνει μέρος μίας γενειάς η οποία ενδεχομένως θα κληθεί να σκεφθεί, να κρίνει και αντιμετωπίσει σημαντικά θέματα ή ακόμ

Είναι λυπηρό. Από μικρά παιδιά στον φανατισμό. Από μικρά παιδιά στον ζήλο της θρησκείας στην τυφλή χωρίς κρίση υποταγή στα κελεύσματα (όχι πάντα ανιδιοτελή) κάποιου ιερέα, πάστορα, ιμάμη, δασκάλου ή οποιουδήποτε άλλου παίζοντας κορώνα-γράμματα αν ο δρόμος στον οποίο οδηγούνται τα άβουλα ακόμα πλάσματα είναι επωφελής για τον μελλοντικό ενήλικα άνθρωπο ή θα τον φέρει αντιμέτωπο με αδιέξοδα. Είναι ο δρόμος που περπάτησαν και μεγάλωσαν και οι γεννίτσαροι. Από μικροί ποτισμένοι με μίσος (τόσο έντεχνα καμουφλαρισμένο μέσα στον μανδύα της αγάπης για τον, ώστόσο, "εχθρό" μας) απέναντι στους ίδιους τους προγόνους τους. Έτσι θρέφεται ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία. Έτσι οι κάθε λογής πνευματικοί, πολιτικοί, οικονομικοί ή άλλοι "βασιλιάδες" του κόσμου συντηρούν στρατούς τυφλά προσκολημένους σε αυτούς οι οποίοι συχνά επιφέρουν εκατόμβες οικειοθελών θυσιασμένων θυμάτων που προς ευφημισμόν ονομάζονται "ήρωες" ή "μάρτυρες" και επειδή είτε σκοτώθηκαν χρυσώνονται μ

Κουραστικές υποχρεωτικές σχέσεις. Δεδομένες καταστάσεις στην ζωή μας που αποδεχόμαστε σχεδόν μηχανικά την ύπαρξή τους και καμία ιδιαίτερη σημασία δεν δίνουμε στα όποια ωφέλη εισπράτουμε καθημερινά από αυτές αλλά και που δεν φανταζόμαστε ποτέ τον ρόλο που έχουν διαδραματίσει στο να είμαστε αυτοί που είμαστε. Ακριβά συναισθήματα που από συνήθεια υποτιμούμε και υποβαθμίζουμε. Χάνοντας έτσι ότι πραγματικά αξίζει και μένει αληθινό. Ταινία μικρού μήκους που καταδεινύει μία πλευρά του εαυτού μας που ίσως να μην έχουμε συνειδητοποιήσει και που σίγουρα ανήκει σε αυτές τις δημιουργίες που δεν έγιναν απλά για να γίνουν αλλά έγιναν για να επιρρεάσουν και να κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Είναι το ίδιο χρήσιμη και βλέπεται το ίδιο ευχάριστα από μεγάλους και παιδιά. Προσωπικά ευχαριστώ ως άνθρωπος τους συντελεστές της. Η επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας.

Η επικίνδυνη καρκινογόνος ουσία αφλατοξίνη βρέθηκε σε ελέγχους κρατικών εργαστηρίων, ενώ είχε περάσει απαρατήρητη από τους ελέγχους των εταιρειών. Nέα αποκαλυπτικά στοιχεία από την απόρρητη εισήγηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού. H συνωμοσία σιωπής για την προστασία του καρτέλ «Φρέσκο» γάλα, μολυσμένο με την επικίνδυνη καρκινογόνα ουσία αφλατοξίνη Μ1 έχει ανιχνευθεί σε δύο κορυφαίες εταιρείες από τα κρατικά εργαστήρια ελέγχου, ενώ οι ίδιες οι βιομηχανίες στους δικούς τους ελέγχους το είχαν βγάλει... καθαρό! Το συγκλονιστικό αυτό στοιχείο, που αποκαλύπτεται σήμερα από το «Π», έχει περιέλθει σε γνώση και της Επιτροπής Ανταγωνισμού, κατά την έρευνά της για το καρτέλ των γαλακτοβιομηχανιών, αλλά η υπόθεση έχει καλυφθεί από πέπλο σιωπής από όλες τις αρμόδιες αρχές, ακόμη και από τις δικαστικές. Τα στοιχεία από την απόρρητη εισήγηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού δείχνουν ότι σε παλαιότερους ελέγχους το γάλα που θα επεξεργάζονταν δύο κορυφαίες βιομηχανίες για την παραγωγή του τελικού προ

Άλλη μία (ίσως η σκληρότερη) σελίδα στην μακραίωνη ιστορία των εγκλημάτων των κάθε λογής ισχυρών αυτοκρατοριών κατά των λαών της γής. Δεν αναφέρομαι σε καλούς και σε κακούς διότι πολύ απλά πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολέμων της ιστορίας όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε και να διδάσκουμε τις επόμενες γενιές ότι ήμασταν με τους καλούς, ήταν αποτέλεσμα σύγκρουσης οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων που μοιραία θα είχαν κάποιον νικητή και κάποιον ηττημένο. Είναι αστείο να νομίζει κανείς ότι η αποικιοκρατικές δυνάμεις της "Μεγάλης" Βρετανίας και της Γαλλίας που απομυζούσαν εξαθλιωμένες χώρες ανά την υφήλιο αλλά και η ρατσιστικές και κηδεμονικές ΗΠΑ με τα πάμπολλα πραξικοπήματα, την επικυριαρχία στην Λατινική Αμερική και την τις ατομικές βόμβες στους αμάχους της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι ήταν οι καλοί της υπόθεσης, ενώ ο φασίστας, εγκληματίας, αλαζόνας και ανεκδιήγητος Χίτλερ ήταν ο κακός. Η ιστορία (η πραγματική ιστορία) λέει ότι όλοι οι "σημαντικοί"

Δεν ξέρω αν συμβαίνει στους πολλούς αλλά όταν κάτι δεν πάει και τόσο καλά στην ζωή, σχεδόν πάντα θα έρθει ένα παρήγορο σημάδι να αλλάξει λίγο την ψυχολογία. Έτσι και τώρα, βρήκα αυτό το κείμενο στην εφημερίδα "Ροδιακή" από την Μαρία Καρίκη, μία ψυχολόγο τόσο με εξαιρετικό επιστημονικό υπόβαθρο όσο και με υψηλή αντίληψη και συναίσθηση του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο δραστηριοποιείται. Η κα Καρίκη είναι ξεκάθαρο από τα θέματα με τα οποία κατά καιρούς καταπιάνεται ότι έχει καταλάβει τον σημαντικό ρόλο που καλείται να παίξει στην τοπική κοινωνία, δίνοντας μέσω της αρθρογραφίας της αλλά και της ενεργής συμμετοχής της σε επιτροπές, πολύτιμες συμβουλές αλλά και στηρίγματα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη να ακούσουν μία ψύχραιμη, καθαρή και κάποιες φορές ωμή και αμάσητη άποψη. Αυτή η αξιόλογη, απλόχερη και (ας σημειωθεί) αθόρυβη δουλειά δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν και έχουν συναίσθηση καθήκοντος απέναντι στους συνανθρώπους μας. Αξίζει να

Κείμενο που δημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο της Ρόδου. . Οι εργαζόμενοι με εξαρτημένη σχέση εργασίας βιώνουν καθημερινά την προσπάθεια της εργοδοσίας μου να συμπιέσει τα διαφόρων ειδών κόστη της επιχείρησης ώστε να αυξήσει τα περιθώρια κέρδους (ή έστω να περιορίσει τις ζημίες) της. Ανάλογες προσπάθειες εφαρμόζουν όλες οι επιχειρήσεις που λειτουργούν σε ένα πλαίσιο "ελεύθερης αγοράς" που μπορεί να ειπωθεί πιο ωμά και "ανταγωνιστικός καπιταλισμός". Μέχρι εδώ καλά αφού η αρχή του περιορισμού του κόστους σε συνάρτηση με την μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας και τον καθορισμό της καλύτερης τιμής πώλησης του προϊόντος ή της υπηρεσίας, είναι και η πεμπτουσία της έννοιας της επιχειρηματικότητας η οποία ενέχει πάντα το ρίσκο του κεφαλαίου για τον επιχειρηματία. Υπάρχει όμως και ένα μεγάλο "αλλά" στην ιστορία. Το "αλλά" έγγυται στο γεγονός ότι αν και στην παράμετρο της μεγιστοποίησης της παραγωγικότητας με τα κατάλληλα μέσα και μεθόδους ενδεχομένως δεν τίθεν

Έχω ξαναγράψει για την απίστευτη αυτή χώρα που λέγεται Κίνα. Όχι ότι μπορεί κανείς να ισοπεδώσει και να διαγράψει την πολιτιστική προσφορά αυτής της χώρας στον παγκόσμιο πολιτισμό αλλά η σύγχρονη ιστορία της Κίνας, όσο αξιοθαύμαστη και αν είναι μέσα από το πρίσμα της οικονομίας και της πολιτικής, άλλο τόσο αποτρόπαια και κατακριτέα είναι σε μία σειρά από θέματα που έχουν να κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες, την ποιότητα ζωής, την προστασία του περιβάλλοντος και των ανθρώπινων αξιών. Το "οικονομικό θαύμα" της Κίνας (που αντιγράφεται κατά γράμμα και από την Ινδία, την τελευταία 15 ετία ) έχει ποτιστεί με το αίμα, τον ιδρώτα, την αγωνία και την ίδια την ζωή (βιολογική ή κοινωνική) εκατομμυρίων Κινέζων κάθε εθνότητας και ηλικίας, άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά. Στον ντροπιαστικό αυτό κατάλογο ήρθε να προστεθεί εδώ και μερικά χρόνια η αποκάλυψη των μεθόδων μεταχείρισης των ζώων στις φάρμες εκτροφής, τα οποία προορίζονται για κ

Προβλήματα! Πολλά προβλήματα! Ζωή γεμάτη άγχος, ζόρια κάθε λογής και υποχρεώσεις που σε γονατίζουν και σε κάνουν να ξεσπάς. Να λες "δεν μπορώ, πια, δεν μπορώ"! Αλήθεια ή μήπως υπερβολική αντίδραση; Για καθένα από εμάς, το επίπεδο της δυσκολίας μιας κατάστασης είναι συνδεδεμένο με την ζωή που διάγει κανείς. Θέλω να πώ ότι ο κάθε άνθρωπος ορίζει το τι είναι "πρόβλημα" ανάλογα με αυτό που θεωρεί "φυσιολογική" ή "αποδεκτή κατάσταση". Ένας τραπεζίτης λοιπόν ή ένας διευθύνων σύμβουλος μίας πολυεθνικής θεωρεί ως πρόβλημα την οικονομική ύφεση και την πτώση των κερδών ενώ ένας άστεγος της πλατείας Συντάγματος θεωρεί ως πρόβλημα το πιασμένο για την νύχτα παγκάκι του. Αν ο εν λόγω άστεγος βρεί μία απάνεμη γωνιά να κοιμηθεί και δει το πρωί τον ήλιο να ανατέλλει θα θεωρήσει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα στην ζωή του. Απεναντίας, ένας πελάτης ενός ξενοδοχείου που κοιμάται στα πούπουλα ίσως χαλάσει την μέρα του διότι ο καπουτσίνος του πρωινού ήταν Lavazza και όχ