Ενάντια στην Σωματική Βία στα Παιδιά.
Έχοντας λάβει πρόσφατα μία επιστολή από το Δίκτυο για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Σωματικής Βίας στα Παιδιά και έχοντας προσωπικά βιώματα από σωματική βία στα παιδικά χρόνια αλλά και έχοντας με την σειρά μου κάνει τα δικά μου λάθη ώς γονιός, τολμώ να πώ ότι πλέον έχω καταλήξει ότι η σωματική βία δεν συμβάλει στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης αλλά και την αυτοτελή και ισχυρή προσωπικότητα του παιδιού. Με το ξύλο ή την απειλή έστω, το παιδί μπαίνει σε κάποια καλούπια μεν αλλά χωρίς αυτά να έχουν περάσει από την διαδικασία της κρίσης και αποδοχής. Είναι μία μορφή ανοχής και όχι συμφωνίας σε μία υπόδειξη που ίσως αργότερα προξενήσει έναν χαρακτήρα φοβικό και άτολμο, ίσως και αδικαιολόγητα βίαιο, ώς αντίδραση σε αποθημένα συναισθήματα. Έχοντας μάθει το παιδί από μικρό να φοβάται και να υπακούει μπροστά στην απειλή της βίαιης τιμωρίας από έναν ισχυρότερο, δύσκολα θα γίνει μέρος μίας γενειάς η οποία ενδεχομένως θα κληθεί να σκεφθεί, να κρίνει και αντιμετωπίσει σημαντικά θέματα ή ακόμ