Active Society

Πέθανε τη Δευτέρα 23 Απριλίου 2007 ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας, Μπόρις Γέλτσιν, σε ηλικία 76 ετών. Ο δύο φορές εκλεγμένος πρόεδρος και από τους βασικούς αναμορφωτές της πολιτικής ζωής της χώρας, υπέφερε από καρδιακά προβλήματα. Ο Γέλτσιν υπήρξε από τους συντελεστές της οριστικής κατάρρευσης του σοβιετικού καθεστώτος και ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, το 1991, μετά την αποχώρηση του τελευταίου γραμματέα του ΚΚΣΕ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, από την εξουσία. "Ηταν ο πρώτος πρόεδρος της Ρωσίας. Με τον τίτλο αυτό μπήκε οριστικά στην ιστορία της χώρας μας και σε όλου του κόσμου. Χάρη σ αυτόν γεννήθηκε μια νέα εποχή. Γεννήθηκε η νέα δημοκρατική Ρωσία, ένα ελεύθερο κράτος, ανοικτό στον κόσμο. Ένα κράτος που η αληθινή δύναμή του ανήκει στο λαό", δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, κηρύσσοντας την 25η Απριλίου, ημέρα κατά την οποία θα γίνει και η κηδεία του Γέλτσιν, ημέρα εθνικού πένθους. Η Ιστορία σίγουρα θα γράψει το όνομα του Μπορίς Γιέλτσιν μαζί μ' αυτά των προέδρων τη

Στις 26 Απριλίου 1937, μεσούντος του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου , αεροπλάνα της ναζιστικής Γερμανίας, που υποστήριζε τον δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο , βομβάρδισαν την πόλη Γκερνίκα στο Εουσκάδι [Χώρα των Βάσκων]. Χίλιοι εξακόσιοι νεκροί και το σύνολο σχεδόν της πόλης ισοπεδωμένο. Ο Πάμπλο Πικάσο , που βρισκόταν τότε στο Παρίσι, συγκλονισμένος από τη βαρβαρότητα του βομβαρδισμού ζωγράφισε τον πίνακα Γκερνίκα . Το 1940, μετά την κατάληψη του Παρισιού από τους ναζί, Γερμανός αξιωματικός ρώτησε τον Πικάσο δείχνοντάς του φωτογραφίες του πίνακα: “Εσείς το κάνατε αυτό;” Κι ο διάσημος ζωγράφος απάντησε: “Όχι. Εσείς.” Ο πίνακας βρισκόταν ήδη από τις αρχές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου στη Νέα Υόρκη, ενώ επιστράφηκε στην Ισπανία μόλις το 1981. Σήμερα εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία [της “δικής μας” Σοφίας] στη Μαδρίτη. Αν βρεθείτε κατά κει αξίζει τον κόπο να το επισκεφθείτε…

Έστω ότι είσαι ένας άνθρωπος τολμηρός άνθρωπος με την έννοια ότι δεν σε καταβάλει ο φόβος μπροστά σε μία επικίνδυνη πρόκληση αλλά υπερισχύει η ηθική προτροπή της ανταπόκρισης. Τι νόημα θα είχε άραγε μία τολμηρή πράξη που επμπεριέχει τον κίνδυνο της αποτυχίας (και τις συνέπειες αυτής) όταν είναι εκ των προτέρων χαμένη υπόθεση; Φτάνει να σε θυμάται ο κόσμος και να σε τιμά ως "γενναίο άνδρα" ενώ εσύ θα ζεις με τις συνέπειες της αποτυχίας της πράξης που τόλμησες; Διάβαζα τις προάλλες στην "Ελευθεροτυπία" για τον Ισπανό δικαστή Μπαλτάζαρ Γκαρθόν ο οποίος είχε προσπαθήσει το 1999 να συλλάβει και να κλείσει φυλακή τον αλητήριο πρώην δικτάτορα της Χιλής Αουγκούστο Πινοτσέτ αλλά ο τύπος αυτός που ευθύνεται για χιλιάδες φόνους βρήκε καταφύγιο τότε στην θαλπωρή της αμαρτωλής αγκάλης της Μάργκαρετ Θάτσερ και της Βασίλισσας της Αγγλίας. Ο Δικαστής αυτός λοιπόν εργάζεται για ένα απίστευτο σκοπό: δηλώνει τώρα πως ήλθε ο καιρός να λογοδοτήσουν για τον πόλεμο στο Ιράκ ο Αμερικανό

Πριν δώσουμε απάντηση στην ερώτηση θα πρέπει να πούμε γιατί κάποιος λέει την αλήθεια σε κάποιον άλλον. Θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι ο Πομπός (αυτός που λέει) και ο δέκτης έχουν κάποια κοινά σημεία αναφοράς στην ζωή διότι δεν έχει νόημα να εξεταστεί η αξιοπιστία μιας πληροφορίας όταν αυτή μεταδόθηκε είτε τυχαία είτε ο Πομπός και ο Δέκτης δεν είναι δυνατόν να αλληλοεπηρεαστούν από το αν αυτή είναι αληθής ή όχι (π.χ. δεν ενδιαφέρει μία νοικοκυρά στην Καβάλα αν ένας Λοχίας στην Τρίπολη είπε -ψέματα ή αλήθεια- ότι χθες γέμισε το τζιπ με πετρέλαιο). Η αληθινή μαρτυρία (το να πεις αλήθεια) στοχεύει στο να καταγράψει φραστικά κάποια πτυχή της πραγματικής ζωής (γεγονός, άποψη, πεποίθηση, συναίσθημα, προσδοκία, εκτίμηση, κλπ) που αφορά είτε στο παρόν είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον με σκοπό την ενημέρωση του Δέκτη ώστε αυτός να την εκτιμήσει ανάλογα και να την εντάξει ως συνιστώσα στον τρόπο σκέψης και έκφρασής του. Ο Πομπός είτε προσδοκά οφέλη από την αφομοίωση του μηνύματος μιας αληθ

Κατά τη γνώμη μου, το δυσκολότερο κεφάλαιο της ανθρώπινης ζωής να είναι οι σχέσεις. Ερωτικές, συζυγικές ή, γενικότερα, δυαδικές, οι σχέσεις αποτελούν βασικό στοιχείο της ψυχικής καθημερινότητας του ατόμου. Όι περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουμε σε μια σχέση με επιθυμίες, φαντασιώσεις για το τι είδους θα είναι η σχέση μας, αλλά σπάνια με τη γνώση ότι και οι ίδιοι θα πρέπει να κάνουμε ενεργά κάτι, ωστε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να ευδοκιμήσει η σχέση μας και να αποκομίσουμε από αυτή τα οφέλη που φανταζόμαστε. Δεν μπορώ να κρύψω ότι στο λάθος αυτό έχω υποπέσει κι εγώ. Παίρνω λοιπόν αφορμή από πρόσφατες αναγνώσεις μου σχετικά με το θέμα (ψάχνοντας να βρω μία άκρη σε προσωπικά ψυχολογικά μπερδέματά μου) και παραθέτω κάποιες σκέψεις επάνω στις γνώσεις που αποκόμισα και φίλτραρα κατά την κρίση μου. Ιδού τα συμπεράσματά μου. Λάθος Νο 1. Έλλειψη σεβασμού Οι άνθρωποι συνδέουν την έννοια του σεβασμού με τους μεγαλύτερούς τους, με διάφορα αξιώματα και θεσμούς, (όπως δασκάλους, παπά