Ενάντια στην Σωματική Βία στα Παιδιά.

Έχοντας λάβει πρόσφατα μία επιστολή από το Δίκτυο για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Σωματικής Βίας στα Παιδιά και έχοντας προσωπικά βιώματα από σωματική βία στα παιδικά χρόνια αλλά και έχοντας με την σειρά μου κάνει τα δικά μου λάθη ώς γονιός, τολμώ να πώ ότι πλέον έχω καταλήξει ότι η σωματική βία δεν συμβάλει στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης αλλά και την αυτοτελή και ισχυρή προσωπικότητα του παιδιού. Με το ξύλο ή την απειλή έστω, το παιδί μπαίνει σε κάποια καλούπια μεν αλλά χωρίς αυτά να έχουν περάσει από την διαδικασία της κρίσης και αποδοχής. Είναι μία μορφή ανοχής και όχι συμφωνίας σε μία υπόδειξη που ίσως αργότερα προξενήσει έναν χαρακτήρα φοβικό και άτολμο, ίσως και αδικαιολόγητα βίαιο, ώς αντίδραση σε αποθημένα συναισθήματα. Έχοντας μάθει το παιδί από μικρό να φοβάται και να υπακούει μπροστά στην απειλή της βίαιης τιμωρίας από έναν ισχυρότερο, δύσκολα θα γίνει μέρος μίας γενειάς η οποία ενδεχομένως θα κληθεί να σκεφθεί, να κρίνει και αντιμετωπίσει σημαντικά θέματα ή ακόμα και να φιάξει έναν κόσμο καλύτερο. Ο γονιός καλείται να βρίσκει πάντα τρόπους να περνά τα μηνύματά του στο παιδί χωρίς να τα επιβάλλει. Αυτό βελτιώνει και τον ίδιο. Παραθέτω την επιστολή που έλαβα και που δεν με άφησε ασυγκίνητο. Αν και δεν αποτελεί ανάλυση πάνω στο θέμα, ωστόσο είναι ένα πρώτο βήμα για να ψαχτεί κανείς περισσότερο.

'

Αγαπητά παιδιά, αγαπητοί γονείς και εκπαιδευτικοί,

Με αφορμή την 30η Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας, οι φορείς που συμμετέχουμε στο «Δίκτυο για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά», Υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες και μη κυβερνητικές οργανώσεις, σας καλούμε να πάρετε μέρος στην προσπάθειά μας να βγάλουμε το ξύλο και κάθε μορφής βία από τη ζωή μας, να μάθουμε να επικοινωνούμε και να συνεργαζόμαστε με μη βίαιους τρόπους σε όλους τους χώρους όπου συνυπάρχουμε.
Οι σύγχρονες παιδαγωγικές επιστήμες τονίζουν ότι το ξύλο όπως και η χρήση βίας γενικότερα, δεν κάνει καλό στα παιδιά. Βλάπτει την ψυχική τους ισορροπία, δεν τα συνετίζει πραγματικά, προσβάλλει την προσωπικότητά τους, τα μαθαίνει να χρησιμοποιούν και αυτά τη βία για να επιβληθούν και μπορεί ακόμη να οδηγήσει και σε σοβαρές μορφές κακοποίησής τους. Αυτοί είναι και οι λόγοι που έχει αναπτυχθεί μια παγκόσμια κίνηση για να εξαλειφθεί η βία από τη ζωή των παιδιών. Στην Ελλάδα πρόσφατος νόμος του 2006 για την αντιμετώπιση της βίας στην οικογένεια, ξεκαθαρίζει ότι η σωματική τιμωρία σε βάρος των παιδιών δεν επιτρέπεται. Η χρήση της σωματικής τιμωρίας δεν επιτρέπεται ούτε στο σχολείο και στα ιδρύματα.
Ο νόμος όμως δεν αρκεί. Χρειάζεται να αλλάξουν οι συνήθειές μας. Να δοκιμάσουμε άλλους τρόπους. Με διάλογο, κατανόηση, υπομονή και πειθώ. Με ξεκάθαρους κανόνες και συνέπειες, όταν αυτοί δεν τηρούνται, που όμως δεν προσβάλλουν την προσωπικότητα του παιδιού. Και κυρίως, με το παράδειγμά μας, να πείσουμε τη νεότερη γενιά ότι η χρήση βίας δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες μας και να επιβαλλόμαστε.
Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται να προσπαθήσουμε όλοι μας. Να κουβεντιάζουμε, να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε και προπάντων να εξηγούμε το πώς θα συνυπάρχουμε ειρηνικά.
Οι μεγαλύτεροι με το παράδειγμά μας και οι μικρότεροι με τους τρόπους μας, να επιδιώκουμε την τήρηση των κανόνων και την επίλυση των προβλημάτων μας χωρίς να προσφεύγουμε στη βία, που μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις για όλους.
Γιατί είναι δικαίωμα όλων των παιδιών αλλά και των μεγάλων να μπορούμε να μεγαλώνουμε και να ζούμε ειρηνικά, χωρίς βία.
Για πολλά χρόνια στη χώρα μας μάθαμε να λέμε ότι «το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο». Σήμερα, μπορούμε να υιοθετήσουμε ένα νέο σύνθημα,
«Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο. Ας βγει και από τη ζωή μας!»

Τα παιδιά

(Khalil Gibran)

Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά.

Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τον εαυτό της.

Έρχονται μέσα από εσάς. Δεν σας ανήκουν.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας αλλά όχι τις σκέψεις σας.

Γιατί έχουν δικές τους σκέψεις.

Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους αλλά όχι την ψυχή τους.

Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο

που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε ούτε στα όνειρά σας.

Μπορείτε να προσπαθείτε να είστε σαν κι αυτά

αλλά μην επιδιώκετε να τα φτιάξετε σαν και σας.

Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε παραμένει στο χθες.

Είστε το τόξο απ' όπου τα παιδιά σας σαν ζωντανά βέλη εκτοξεύονται προς τα μπρος.

Ο Tοξότης βλέπει τον στόχο πάνω στο μονοπάτι του άπειρου

και σας λυγίζει με την δύναμή Tου ώστε τα βέλη Tου να πάνε ταχύτατα και μακρυά.

Ας είναι το λύγισμά σας στο χέρι του Tοξότη για χαρά.

Γιατί όπως Αυτός αγαπά το βέλος που πετά

έτσι αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό.

Ο Συνήγορος του Παιδιού στο Youtube.com

Η επίσημη ιστοσελίδα του Δικτύου