Τώρα! Τώρα που υπάρχει ακόμα χρόνος...

Ας κάνουμε έναν παραλληλισμό της κατάστασης που βιώνουμε αυτόν τον καιρό. Σήμερα συμπληρώνονται 108 χρόνια από την ημέρα που ο Τιτανικός, το "αβύθιστο" πλοίο της βρετανικής ακτοπλοΐας, χτύπησε στο παγόβουνο (θεωρία που αμβισβητείται τελευταίως αλλά που πάντως έτσι μάθαμε ως επίσημη εκδοχή). Η σημερινή κατάσταση στην ευρωπαϊκή κυρίως πραγματικότητα ομοιάζει πολύ με τα πρώτα λεπτά εκείνου του μοιραίου, όπως αποδείχθηκε σύντομα, συμβάντος.

Στην διάσημη ταινία του του 1997 Τζέιμς Κάμερον που είδαμε όλοι σχεδόν και εντυπωσιαστήκαμε με την αληθοφάνειά της, υπάρχει μία σκηνή όπου ο Τιτανικός μόλις έχει χτυπήσει στο παγόβουνο και εφόσον έχει "ξεφύγει" ο καπετάνιος του το έχει ακινητοποιήσει για να ελεγχθεί. Κατά την διάρκεια των εργασιών ελέγχου συμβαίνουν τα εξής:

Το πλήρωμα καθησυχάζει τους επιβάτες ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας.

Οι επιβάτες της τρίτης θέσης παίζουν μπάλα με τα κομμάτια πάγου που έχουν πέσει στο κατάστρωμα.

Οι επιβάτες της πρώτης θέσης διασκεδάζουν με την ορχήστρα και δεν θεωρούν αναγκαίο να φορέσουν τα σωσίβιά τους.

Επικρατεί ένα αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος.

Με άλλα λόγια κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί αυτό! Απλώς, δεν είναι δυνατόν να συμβεί! Δεν γίνεται!!!

Όμως υπάρχει και ο πρωταγωνιστής που αντιλαμβάνεται τον επερχόμενο κίνδυνο (αόρατο προς το παρόν) διότι ΨΑΧΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ να βρει την αλήθεια αγνωώντας τα όσα διαδίδονται και προετοιμάζοντας το σχέδιο επιβίωσης τού ιδίου και της αγαπημένης του. Την ίδια στιγμή ετοιμάζουν και την δική τους εξασφάλιση όσοι ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ χωρίς ωστόσο να μεταφέρουν την ανάγκη να ληφθούν μέτρα και από όλους τους επιβάτες με πρόσχημα να μην προκληθεί πανικός. Είναι οι πλούσιοι επιβάτες και εκείνοι που μπορούν να πληρώσουν για μία θέση στις σωσίβιες λέμβους.

Μία άλλη πτυχή που έχει ενδιαφέρον είναι ότι όσο τα λεπτά προχωρούν ο πρωταγωνιστής μας προσπαθεί να πείσει επιβάτες φτωχούς και πλούσιους, μέλη του πληρώματος αλλά και την αγαπημένη του ότι σε λίγο όλα όσα βλέπουν θα είναι στον βυθό του Ατλαντικού Ωκεανού χωρίς όμως να βρίσκει την ανάλογη ανταπόκριση. Όλοι πιστεύουν στην επίσημη εκδοχή που ακούν από το πλήρωμα. Η κοπέλα του πείθεται μόνο όταν την διαβεβαιώνει ο ίδιος ο μηχανικός που σχεδίασε το καράβι. Υπάρχει και μία σκηνή που χτυπάει έναν καμαρώτο προκειμένου να ξεφύγει απο "τις οδηγίες". Θυμηθείτε επίσης και τους εγκλωβισμένους επιβάτες στην καγκελόπορτα της τρίτης θέσης που εμποδίζονται από το πλήρωμα να βγούν έξω και αναγκάζονται να την σπάσουν με έναν ξηλωμένο πάγκο.

Όλοι ξύπνησαν και κατάλαβαν τι επρόκειτο να συμβεί όταν πλεον ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΟΝΟΣ.

Αυτό πιστεύω ότι ζούμε τώρα. Η κυβέρνηση έχει ακολουθήσει μία καταστροφική τακτική απέναντι στην "επιδημία του κορωνοϊού". Το βάζω σε εισαγωγικά διότι προσωπικά δεν πιστεύω στην πανδημική διάσταση που δίνεται σε μία τακτική περιοδική ίωση. Ωστόσο δεν έχει και μεγάλη σημασία αν είναι αλήθινή υγειονομική δυσκολία, βιολογικό όπλο, συνωμοσία ή αν προέρχεται από το εξωτερικό σύμπαν. Η ουσία είναι ότι ζούμε όλοι (ότι και αν πιστεύουμε) το ίδιο ζόρι. Επανέρχομαι λοιπόν στην τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Το σταμάτημα της οικονομίας, η ακινητοποίηση της κοινωνίας και ο εγκλωβισμό τους με αντισυνταγματικά αστυνομικά μέτρα σε κατ' οίκον περιορισμό θα έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες από όσα θετικά υποτίθεται φέρνει. Αν είναι στοχευμένη προδοτική κίνηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ενάντια στην ίδα την χώρα για να εξυπηρετήσει την ελίτ της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ (της οποίας είναι μέλος, δείτε τον εδώ να προσέρχεται μάζί με τον Henry Kissinger) ή απλώς διαχειριστική βλακεία λόγω ιδεολογίας και απειρίας ή λαϊκίστικη επίδειξη δύναμης με σκοπό να καλλιεργήσει το προφίλ ενός "ηγέτη" (χωρίς πάντως ένσημα ΙΚΑ) είναι κάτι που έχω γνώμη αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Αυτό που προέχει είναι οι πολίτες να καταλάβουν όσο είναι καιρός ότι η προσπάθεια για κατατρομοκράτησή τους από τα ΜΜΕ πρέπει να εκλείψει. Ότι λένε "οι αρμόδιοι", ο καλός και συναισθηματικός κύριος Τσιοδρας ο οποίος βγάζει ένα (ειληκρινά άχρηστο στην κοινωνία) "δελτίο θανάτων" κάθε απόγευμα και ο αυστηρός και αψύς κύριος Χαρδαλιάς ο οποίος μιλάει με ασέβεια απέναντι στον οποιονδήποτε δεν συμφωνεί με τις πρακτικές που επιβάλλονται δεν πρέπει να το καταπίνουν πριν περάσει από την κρίση τους. Μία κρίση που πρέπει να βασίζεται σε ΜΕΛΕΤΗ και ΕΡΕΥΝΑ και όχι μόνο να έχει διαμορφωθεί από τους επί τούτου πληρωμένους δημοσιογράφους και σελέμπριτι. Υπάρχει πολύ μεγάλο πεδίο για αντιπαραθέσεις και για διάλογο αλλά το παρόν κείμενο δεν γράφεται για αυτό τον σκοπό. Διότι γνώμη έχουμε αλλά δεν προτρέπουμε κανέναν να την υιοθετήσει δίχως να την περάσει από την δική του λογική. Θα την πούμε ευχαρίστως σε κάποιον ο οποίος θα ήθελε να την ακούσει και να την συγκρίνει με τα όσα ο ίδιος ήδη θεωρεί αλλά δεν έχει νόημε να την πούμε σε κάποιον ήδη κατασταλαγμένο ο οποίος θέλει να την ακούσει μόνο και μόνο για να ξεκινήσει μία στείρα αντιπαράθεση επιχειρημάτων.

Γιατί όμως γράφονται όλα αυτά;

Από υποχρέωση αλλά και από αγάπη προς τον συνάνθρωπο ότι κι αν πιστεύει και σε ότι κι αν διαφωνώ μαζί του. Για όλους σας!

Διότι, ως κατακλείδα, θεωρώ ότι με την γραμμή που επέβαλε η κυβέρνηση και την τακτική (γιατί στρατηγική δεν υφίσταται) θα έρθουν σύντομα ή αργότερα δεινά για την ελληνική οικογένεια. Για σένα, δηλαδή, και για μένα. Θα το μάθουμε και θα το αντιληφθούμε όταν θα πλέον δεν θα έχουμε χρόνο για να αντιδράσουμε. Και δεν μιλάω για κοινωνική αντίδραση αλλά για προσωπική αντίδραση να σώσουμε την οικογένειά μας. Τα σημάδια γύρω μας είναι πολλά. Οι χώρες αρχίζουν και απαγορεύουν τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων, οι αγρότες πετούν στις χωματερές τα κηπευτικά μη μπορώντας να τα διαθέσουν, όταν ξεκινήσει ο τουρισμός οι τουρίστες θα πρέπει να θραφούν επίσης, οι λαστιχένιες βάρκες φτάνουν συνεχώς στα νησιά με ότι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα, τα επιδόματα επιβίωσης που δίδονται χωρίς να υπάρχει παραγωγική διαδικασία στην χώρα τείνουν να καταστήσουν ξανά την Ελλάδα επαίτη στις "αγορές".

Ας κάνει ο καθένας ότι του υπαγορεύει η συνήδεισή του αλλά ετοιμάστε και ένα δεύτερο πλάνο επιβίωσης για τους αγαπημένους σας ανθρώπους. Τώρα που υπάρχει ακόμα καιρός. Διότι το "Carpathia" μπορεί να έρθει εγκαίρως αλλά μπορεί και να αργήσει.