Ο ΟΗΕ είναι εχθρός μας;

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Ο καιρός της «Ε» εδώ και κάποια χρόνια είχε ερμηνεύσει τα αρχικά του ΟΗΕ ως «Οργανισμός Ηνωμένων Εχθρών». Και αυτός ο εύστοχος και λιτός σχολιασμός αποδίδει με ακρίβεια την αντίληψη που έχει γι' αυτόν τον οργανισμό μια μεγάλη κατηγορία συμπολιτών μας που θεωρούν πως οι μεγάλες δυνάμεις, που είναι πιόνια στα χέρια του παγκόσμιου εβραϊκού λόμπι, συνωμοτούν για να μας εξαφανίσουν ως έθνος. Για ποιο λόγο τώρα θέλουν να μας εξαφανίσουν παραμένει ένα μυστήριο. Η Ελλάδα είναι μία από τις 192 χώρες-μέλη του ΟΗΕ και δεν παίζει κανένα ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αν είχε πετρέλαιο και όχι αγνό παρθένο ελαιόλαδο, τα πράγματα θα άλλαζαν. Θα ήμαστε κάποιο ευρωπαϊκό εμιράτο που θα είχε ενδιαφέρον για τις εταιρείες πετρελαίου, στον ίδιο βαθμό που έχει σήμερα η Νιγηρία.Στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας να δεχτώ για την ανάγκη της επιχειρηματολογίας πως είναι όντως έτσι και είμαστε μια χώρα υπό την απειλή της εξαφάνισης. Για ποιο λόγο αυτοί που θέλουν το κακό μας να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους, όταν αυτή τη δουλειά την έχουμε αναλάβει μόνοι μας. Οι φωτιές που καίνε την Ελλάδα και σκοτώνουν τα παιδιά μας που τις παλεύουν, δεν είναι καταστροφή της χώρας άμεση και ορατή; Οι μεγάλες πόλεις της Ελλάδας μέχρι πότε θα είναι κατοικήσιμες; Με τις μετρήσεις της Ε.Ε. που θα ισχύσουν και εδώ, η μόλυνση της ατμόσφαιρας με τους ποικιλόνομους ρύπους είναι συνεχώς στο κόκκινο. Οι νεκροί από τα τροχαία κάθε χρόνο αντιστοιχούν περίπου με τους κατοίκους μιας πόλης του μεγέθους των Θηβών. Εχουμε 16.000 χιλιόμετρα ακτογραμμής. Η θάλασσα θα έπρεπε να μας είναι πιο οικεία από τη στεριά. Και όμως έχουμε σταθερά πάνω από διακόσιους πνιγμούς το χρόνο, ακόμα μια θλιβερή πρωτιά στην Ευρώπη. Είμαστε μια χώρα που αρμενίζει ακυβέρνητη στο χάος. Ο εχθρός είμαστε εμείς.Το πιο συνηθισμένο λάθος που γίνεται σχετικά με τον ΟΗΕ είναι η ταύτισή του με το Συμβούλιο Ασφαλείας, που με τη σειρά του είναι όργανο των ΗΠΑ. Με αυτή τη λογική Ρωσία και Κίνα, δύο από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου, είναι πράκτορες της CIA.Τα υπόλοιπα τρία μέλη είναι οι ΗΠΑ, Γαλλία και Αγγλία. Κάθε μέλος έχει δικαίωμα βέτο. Και ένας να αρνηθεί η απόφαση δεν εκτελείται. Η επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων της το 2003 στο Ιράκ έγινε ερήμην του Συμβουλίου Ασφαλείας που αρνήθηκε να δώσει την έγκρισή του. Και κάθε φορά που το Συμβούλιο παίρνει καταδικαστικές αποφάσεις για το Ισραήλ, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, αγνοούν τον ΟΗΕ που ευχαρίστως θα τον έβλεπαν να διαλύεται, όπως η Κοινωνία των Εθνών.Κάθε χώρα έχει μία ψήφο, ανεξάρτητα από το μέγεθός της. Αλλά δεν μετρούν το ίδιοι οι ΗΠΑ με τη Δυτική Σαμόα. Κάθε χώρα, όσο μικρή και αν είναι, θέλει μια ευνοϊκή απόφαση του ΟΗΕ. Να θυμηθούμε το δικό μας λόμπι για το Κυπριακό. Οι ΗΠΑ θέλουν μια νομιμοποίηση των στρατιωτικών των επιχειρήσεων και δεν συμμορφώνονται με εκείνες τις αποφάσεις που είναι αρνητικές και δρουν μονομερώς. Και αυτές οι αποφάσεις που δεν ευνοούν την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ, δεν μένουν ατιμώρητες. Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του ΟΗΕ. Και απλά δεν πληρώνει. Ο ΟΗΕ δεν έχει δικά του έσοδα, όπως δεν έχει δικό του στρατό και αστυνομία. Είναι τελείως εξαρτημένος από τα κράτη-μέλη του. Και ένας ΟΗΕ χωρίς χρήματα δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός και γίνεται μια μηχανή ψηφισμάτων που δεν έχουν εφαρμογή.Ο ΟΗΕ δεν είναι μόνο το Συμβούλιο Ασφαλείας. Είναι μια τεράστια μηχανή με πολλούς οργανισμούς, εκατοντάδες όργανα και επιτροπές και δεν βρίσκεται μόνο στη Νέα Υόρκη αλλά παντού στον κόσμο. Ο,τι έχει να κάνει με ανθρώπινα δικαιώματα είναι μέσα στα καθήκοντά του, άσχετα αν μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά. Και αυτή τη στιγμή οι κυανόκρανοι βρίσκονται σε δεκαπέντε σημεία του πλανήτη. Και μπορεί ο ΟΗΕ να μην κάνει θαύματα, να έχει σοβαρές αποτυχίες (Ρουάντα, Βοσνία, Νταρφούρ κ.λπ.) και ένα μεγάλο μέρος των κονδυλίων του να πηγαίνουν σε μια καλομαθημένη γραφειοκρατία, αλλά σίγουρα ο κόσμος θα ήταν πιο βαθιά στο χάος αν δεν υπήρχε ο ΟΗΕ.Μετά τη συντριβή του ναζισμού, το αίτημα για διαρκή ειρήνη και ποτέ πια πόλεμος ήταν πανανθρώπινο και οι νικητές δημιούργησαν αυτόν τον οργανισμό γι' αυτό το σκοπό, «για να αντικατασταθούν τα πεδία των μαχών από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων», σύμφωνα με τον Αϊζενχάουερ. Και δικαίως ο ΟΗΕ θεωρείται η ύψιστη πράξη πολιτισμού του 20ού αιώνα, άσχετα από την αποτελεσματικότητά του.