Νικολά Σαρκοζί: Ακόμια μια ήττα του (ας πούμε) Σοσιαλισμού.

Με ποσοστό συμμετοχής 85%, οι Γάλλοι ψηφοφόροι τού χάρισαν μια καθαρή νίκη, η οποία του επιτρέπει να εφαρμόσει απερίσπαστα το πρόγραμμά του για μια «ήπια ρήξη» με το παρελθόν του Σιρακισμού και να γίνει ο 8ος πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας. Η μαζική κινητοποίηση δείχνει το μεγάλο ενδιαφέρον, την πολιτικοποίηση και το πάθος που δημιούργησε μια μακριά προεκλογική εκστρατεία, η οποία σημαδεύτηκε τόσο από διπολισμό όσο και σκληρή αντιπαράθεση Αριστεράς και Δεξιάς, για την ανάδειξη και επικράτηση των δύο νέων προσωπικοτήτων: του Σαρκοζί, που ενσαρκώνει μια νέα γενιά στη Δεξιά, και της (νεο-)σοσιαλίστριας Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Ο Νικολά Σαρκοζί, ο αλύγιστος Υπουργός Εσωτερικών των επισοδείων στα Παρισινά προάστια το 2005, απευθύνθηκε προς όλους τους Γάλλους, καλώντας σε ενότητα αυτή τη φορά. Με δεδομένο το ξέφτισμα των «υπαρκτών» ιδεολογικών προτύπων, συμπεριλαμβανομένου και του σοσιαλισμού «με χαμηλά λιπαρά» της Σεγκολέν, και την απουσία νέων, ο μέσος Γάλλος στράφηκε προς τη διαχειριστική πυγμή που προβάλλει ο Νικολά Σαρκοζί, ακολουθώντας τους Βρετανούς (28 χρόνια μετά) στην επιλογή μιας "αρσενικής Μάργκαρετ Θάτσερ" όπως εύστοχα παρατήρησε η "Ελευθεροτυπία" (7/5/07). Η Ρουαγιάλ κάλεσε όσους την ψήφισαν σε μια νέα εκστρατεία, ενόψει βουλευτικών εκλογών τον Ιούνιο, τονίζοντας ότι το κίνημα που ενσάρκωσε δεν θα σταματήσει εδώ και ότι θα εκπληρώσει τις ευθύνες της με τη συνέχιση της πολιτικής της δράσης που πάντως υστέρησε, κατά την γνώμη μου, σημαντικά σε σαφήνεια αναφορικά με το κοινωνικό στίγμα έναντι του ξεκάθαρου σχεδόν απολυταρχικού λόγου του Σαρκοζί. Οι εκλογές έδειξαν ότι οι ψηφοφόροι παραμέρισαν προς το παρόν την τάση της ψήφου διαμαρτυρίας και μομφής και εκφράστηκαν από τον πρώτο γύρο καθαρά υπέρ μιας επιλογής. Επιλογή ανάμεσα σε δύο προτάσεις κοινωνίας και σε δύο αντίστοιχα προγράμματα. Τελικά, στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων υπερίσχυσε ο πραγματισμός με την επιλογή του Σαρκοζί, που ενσαρκώνει τον εκσυγχρονισμό και την αναβάπτιση της Δεξιάς. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ δημιούργησε ρεύμα, δείχνοντας ότι θα μπορούσε να εκπροσωπήσει όσους Γάλλους με την επιλογή του Λεπέν στον πρώτο γύρο του 2002, είχαν δείξει τη δυσφορία τους για το πολιτικό κατεστημένο και την ανάγκη για αλλαγή. Όμως η προεκλογική εκστρατεία της σημαδεύτηκε από ασάφειες και ανάμεσα στους δύο γύρους, αντί να παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις, προτίμησε να επιτεθεί κατά του Σαρκοζί, δηλώνοντας ότι είναι «επικίνδυνος». Οι Γάλλοι δεν το αποδέχτηκαν αυτό.

Καταλήγοντας, νομίζω ότι η Σεγκολέν βίωσε αυτό που βιώνει ο κάθε σύγχρονος πολιτικός που δηλώνει "σοσιαλιστής". Η κρίση στην "Σοσιαλιστική Διεθνή" είναι αναμφισβήτητη και υφίσταται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Το ίδιο βιώνει και το ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος τυγχάνει και Πρόεδρος της ΣΔ. Όποιος δημοκρατικός άνθρωπος γνωρίζει από ιστορία και αρχές του σοσιαλισμού, πραγματικά γελάει με την εμμονή κάποιων πολιτικών να διατείνονται ότι αντιπροσωπεύουν κάποιο κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης ενώ είναι ξεπουλημένοι (επιεικέστερα: συμβιβασμένοι) στο παγκοσμιοποιημένο πια καπιταλιστικό κατεστημένο από το οποίο αρκετές φορές αντλούν και την δύναμη να επιβιώνουν και να αναρριχόνται. Ας μήν εκπλήσει λοιπόν η επιλογή των Γάλλων. Διάλεξαν για ηγέτη τους έναν άνθρωπο που ξεκάθαρα χαρακτήρισε «αλιτήριους» τους νεαρούς των προαστίων που εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά κι αυτό λίγο πριν από τα επεισόδια του 2005 που συγκλόνισαν τη Γαλλία, που υποσχέθηκε αυστηρούς ελέγχους στην παράνομη μετανάστευση φτάνοντας μάλιστα σο σημείο να προτείνει τη σύσταση υπουργείου Μετανάστευσης και Εθνικής Ταυτότητας, που ως Υπουργός Εσωτερικών είχε λάβει μέτρα περιστολής της παράνομης μετανάστευσης, που με παρρησία δήλωσε ότι οι Τούρκοι δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ Ευρωπαίοι και άλλα τέτοια. Προτίμησε λοιπόν την στυγνή, ωμή, αλλά και σαφή επιλογή της (κεντρο-)Δεξιάς από τον όποιον υποψήφιο της "κεντροαριστεράς" του "ναι μεν αλλά". Σε αυτό ακριβώς συνηγορεί και η μεγάλη συμμετοχή στις γαλλικές εκλογές. Ότι δηλαδή οι ψηφοφόροι είχαν κάτι σαφές να επιλέξουν ή να απορρίψουν και το έκαναν. Πιο συγκεκριμένα, ότι αυτός που ψήφισε Σαρκοζί, το έκανε σίγουρα για να κυβερνήσει ο Σαρκοζί ενώ αυτός που ψήφισε Ρουαγιάλ, το έκανε μάλλον για να μην κυβερνήσει ο Σαρκοζί και λιγότερο για να κυβερνήσει η Ρουαγιαλ.

Τι σημαίνει και τι πρεσβεύει ο σοσιαλισμός στην Ευρώπη εν έτει 2007; Θα επιχειρήσω να το φιλοσοφήσω και θα εκθέσω τις σκέψεις μου στο εγγύς μέλλον.